Smaken uit het Midden Oosten in recepten waarin groenten vaak de hoofdrol spelen. De Engelse chef Yotam Ottolenghi kookt helemaal naar mijn smaak en ik ben dan ook een van zijn vele fans. Alle recepten die ik van hem maakte uit vorige kookboeken of uit zijn rubriek in de Guardian waren telkens weer een succes. Reikhalzend keek ik daarom uit naar zijn nieuwste boek ‘Simpel’. En ik was vooral benieuwd of die titel nou marketing technisch gekozen was of dat hij er in was geslaagd het echt simpel te houden.
Daar kan ik kort over zijn; simpel is een relatief begrip en door Ottolenghi nogal ruim geïnterpreteerd. Overigens steekt hij daarover in het boek ook de draak met zichzelf. Het is namelijk algemeen bekend dat zijn recepten bestaan uit een lange opsomming van ingrediënten die niet overal even makkelijk verkrijgbaar zijn. Waar de letters S.I.M.P.E.L. in het boek voor staan kun je inmiddels op genoeg andere blogs en websites lezen. Dat ga ik hier dus niet nog eens herhalen 😉
Ik beoordeel een kookboek standaard op verschillende punten;
- Krijg ik er zin van om te koken?
- Kloppen de recepten?
- Onderscheidt het kookboek zich van andere kookboeken die ik al in mijn verzameling heb? (en dat zijn er volgens de laatste telling 285…)
- Staat er minimaal 1 recept in dat het de moeite waard maakt om het boek aan mijn collectie toe te voegen?
Ottolenghi’s Simpel kookboek
Om maar met de eerste vraag te beginnnen; ja ik kreeg er ontzettend veel zin van om te koken. Na eerst een hele middag met Simpel op de bank te hebben gelegen zat hij al volgeplakt met plakkertjes van recepten die ik graag wilde maken. Maïsbrood met belegen kaas, feta en jalapenopeper, Geplette courgettes en Cavalo nero met chorizo en ingemaakte citroenen. Niet geheel toevallig allemaal recepten waarvan ik de hoofdingrediënten zo uit mijn moestuin kan plukken. Dat is sowieso een reden dat ik graag uit Ottolenghi’s boeken kook; hij laat groenten de ster van het gerecht zijn.
Maar terug naar die zin om te koken. Ik kon werkelijk niet wachten om er mee aan de slag te gaan; ik gooide al mijn kookplannen voor de volgende dag overboord, nodigde een oud-collega en trouwe volgster van Worstenbrood & Wijn spontaan uit om aan te schuiven en stuurde manlief op pad voor de boodschappen. Een dikke check voor punt 1 dus.
Kloppen de recepten en zijn ze ook simpel?
Tja dan komen we weer terug op wat nou precies simpel is. En of je de titel toch niet meer als goede marketing moet zien. Want zeg nou zelf, een kookboek met de titel ‘Moeilijk’ verkoopt op voorhand al minder goed. Ik vond de recepten die ik maakte allemaal goed te doen. Maar er zullen ongetwijfeld kopers afhaken als ze in het recept van Vijgenclafoutis met tijm lezen dat ze eiwitten stijf moeten kloppen.
Over tot de orde van de dag dus; kloppen de recepten? Ja ze kloppen! Zelfs op het moment dat ik dacht ‘is dat niet een beetje veel ui op de hoeveelheid gehakt’ in het recept voor Gehaktballen met ricotta en oregano heb ik het toch gevolgd. En het resultaat was perfect.
We begonnen het Simpel etentje met Carpaccio van vleestomaten met salsa van bosui en gember. En voor naast de gehaktballen maakte ik ook nog de Spruitjes met bruine boter en zwarte knoflook waar ik zo benieuwd naar was. Beide gerechten zorgden voor dat moment waarop je aan degene die er de eerste hap van neemt kunt zien dat het een succes is. Aan die blik op hun gezicht en de twinkeling in hun ogen. Ik was speciaal voor de zwarte knoflook naar een AH in Oosterhout gereden waar ze hem in het assortiment hadden (zwarte knoflook wordt bij meerdere Appie’s verkocht maar niet overal) en dat was het ommetje waard. Het spruitjesgerecht kreeg er een ongelooflijke umamismaak van. En de gember in de salsa over de tomaten was ook een gouden vondst.
Overigens zaten we pas tegen 20.00 aan tafel. Over alleen al de gehaktballen en de vijgenclafoutis deed ik bijna 2 uur… Simpel? Zeg het maar. Snel in ieder geval niet 😉
Onderscheidt Simpel zich van andere kookboeken?
Dat doet het zeker. Maar niet op alle fronten. Ik vind zelf dat een kookboek de aanschaf al waard is als er maar 1 toprecept in staat dat ik vaker wil maken. De 4 recepten de ik testte waren dat allemaal en alleen daarom al zou ik het boek aanraden. Het is Ottolenghi gewoon wéér gelukt om recepten in Simpel op te nemen die anders zijn dan anders.
Ben ik dan oververdeeld enthousiast over Simpel? Nee dat niet. Recepten als Bloemkool met mosterd en kaas, Gebakken aardappels met rozemarijn en sumak, Zoete-aardappelfrites en Langzaam bereide pronkbonen in tomatensaus vind ik nou niet echt verrassend. Ook Gnocchi alla Romana is zo’n algemeen recept dat ik hem niet ‘Ottolenghi-waardig’ vind. Maar het boek moet gevuld worden en daaraan merk je dat er inmiddels een grote marketingmachine om deze bekende chef draait.
Wat wel handig is, en ook een onderdeel van Yotam’s definitie van ‘simpel’, is dat er bij elk gerecht duidelijk staat vermeld tot welke stap je het kunt voorbereiden.
Ondertussen kook ik nog even verder uit ‘Simpel’ en staan de Geroosterde flespompoen met linzen en dolcelatte (een subtiele blauwe kaas), de Wortelsalade met yoghurt en kaneel (!) en Sobanoedels met limoen, kardemon en avocado al op mijn to-cooklijstje.
Simpel is een uitgave van Fontaine uitgevers en verkrijgbaar bij boekhandels en via Bol.com voor de verkoopprijs van € 29,99. Koop je het boek via deze link? Dat zou ik heel tof vinden want jij betaalt hetzelfde en Bol.com betaalt mij 6% commissie.
Disclaimer: Dit boek is op mijn verzoek ter recensie toegezonden door de uitgever maar volledig geschreven vanuit mijn eigen enthousiasme. Door de uitgever of auteur is geen enkele invloed uitgeoefend op het schrijven hiervan. De link naar het boek is een affiliate link. Voor meer informatie hierover klik hier
